Wie ik ben?
Ik ben Mirjam, geboren in 1962, het 4e kind in een gezin met 6 kinderen, in het bollendorp Lisse, daar waar de Keukenhof van eind maart tot na het pinksterweekend hoogtijdagen viert en de hele wereld de mooie bollenperken komt bekijken. Daar waar de toeristen in die periode levensgevaarlijk kunnen zijn omdat ze gewoon ineens op hun remmen gaan staan om de uitgestrekte gekleurde bollenvelden te fotograferen. De wijk waarin ik opgroeide heet “de Engel”, ik ben er eerder 1 met de hoofdletter B ervoor.
Ik ben gescheiden van de vader van mijn kinderen, we hebben samen 6 kinderen gekregen. Gijs is in 1989 na 6 maanden zwangerschap levenloos geboren. In 1990 mocht ik moeder worden en blijven van een zoon, in 1993 melde een dochter zich aan. Lieselotte is in 1995 na 7 maanden zwangerschap levenloos geboren.
in 1996 kwam wederom een zoon. De benjamin van het gezin is mijn dochter die in deze eeuw in het jaar 2000 is geboren. In 2007 ben ik gescheiden van hun vader. Een lieve man, maar we groeiden uit elkaar door zijn autisme. Helaas is autisme in ons geval erfelijk, en heb ik hier dus ook mee te maken met mijn kroost. Ik werd single moeder, en deed co-ouderschap met mijn ex. We leven nog altijd op hele goede voet met elkaar, waar onze kinderen ons heel dankbaar voor zijn. Ik vind het niet meer dan normaal om respectvol met elkaar om te blijven gaan, zeker voor de kinderen. We geven in ieder geval het goede voorbeeld hoe men met elkaar om hoort te blijven gaan. Ik kan er heel boos om worden als mensen na een scheiding in de vechtmodus gaan. De kinderen zijn dan juist de dupe, en omdat je alleen maar aan het proberen bent, om het de ander zo moeilijk mogelijk te maken, kan je zelf ook niet verder met je leven. Ik vind dat echt zo dom! Zet je eigen ego opzij, en denk ten alle tijde aan het belang van de kinderen, die ooit door de liefde op de wereld zijn gezet. Zo, dit wilde ik al zolang een keer zeggen, al raak ik hier maar een paar mensen mee, dan heb ik toch nog iets bereikt.
In 2008 raakte ik mijn baan kwijt, door een combinatie van een burn-out, crisis en onbegrip. Met heel veel plezier heb ik ruim 12 jaar bij een groot tuincentrum gewerkt, achter de kassa en bij de klantenservice.
In 2009 leerde ik mijn huidige Amsterdamse man kennen. In 2010 zijn wij 2 keer met elkaar getrouwd, 1 keer in het geweldige Las Vegas, en om ons Amerikaanse huwelijk officieel in Nederland te maken de 2e keer in Lisse. Hij is echt mijn soulmate, en de allerliefste man van die je je maar voor kan stellen.
In 2014 heb ik de diagnose ADHD gekregen. Ik begrijp nu waarom veel dingen in mijn leven gelopen zijn zoals ze gelopen zijn. Ik kan hier diverse blogs over schrijven, evenals mijn chaotisch gedrag, en wat daar allemaal bij komt kijken.
Sinds januari 2016 zijn wij in Amsterdam gaan wonen. Onze oudste zoon woont in Leiden en werkt in Amsterdam, hier om de hoek. Hij is in 2023 getrouwd met een Amerikaanse vrouw, en woont met haar in Leiden. Onze oudste dochter is getrouwd met haar man in 2020, 9 juli 2020 is hun zoontje geboren en mocht ik de eervolle titel OMA dragen. Hun dochtertje is 15 september 2022 geboren. Ik ben dus een trotse oma van 2 kleinkinderen. Mijn zoon die daarna weer komt woont bij zijn vader, waar hij een grote zolder tot zijn beschikking heeft. En dan onze benjamin, nog een dochter, woont bij ons. Ze werkt als teamleider in een supermarkt. Zij heeft een vriend, en als ze vrij zijn zit ze gezellig bij hem.
Ik heb diverse baantjes gehad, en door verschillende omstandigheden ben ik daar een tijdje zoekende in geweest. Ik heb 1,5 jaar bij Cordaan gewerk, met mensen met dementie. maar het verzorgingshuis ging sluiten i.v.m. verbouwen, dus ik moest weer op zoek ander werk. Omdat ik mijn roeping had gevonden zocht ik weer iets om met mensen met dementie te mogen werken. In April 2023 mocht ik beginnen bij “Wonen bij September” in Muiden. Sinds kort is de naam September veranderd in Bloezem. Ik werk daar al bijna 2 jaar, en heb er enorm naar mijn zin.