Manlief en ik zijn bijna gelijktijdig jarig. Aangezien we zo’n beetje alles al hebben wat ons hartje begeert, is het voor mijn vier kids en schoonzoon best wel moeilijk om dan maar wat te bedenken wat ze ons willen geven. Dit jaar hadden ze een onwijs leuk origineel cadeau bedacht. We kregen een middagje varen door de Amsterdamse grachten, inclusief hapjes en drankjes. Het viel niet mee om een datum te prikken, aangezien we met een hele groep gingen varen, had het heel wat voeten in de aarde om allemaal tegelijk vrij te hebben. Op het laatste moment werd besloten dat wij ons op twaalf augustus allemaal zouden melden op de kade waar onze twaalf persoons fluisterstille ecoboat al lag te wachten op ons. We waren met negen mensen. Mijn vier kids, schoonzoon,  mijn ex (vader van mijn kids), mijn schoonmoeder, manlief en mijn persoontje. Mijn schoonvader bleef liever veilig aan de kade om ons uit te zwaaien. De goede man word al zeeziek als hij het pondje over het IJ alleen nog maar ziet varen, dus leek het ons ook wel verstandig om hem niet mee te nemen. Hij kreeg al een groene kleur toen hij ons aan het uitzwaaien was met zijn zakdoek in zijn hand.

Na enige uitleg over het varen en waar we wel en niet mochten varen, voeren we om klokslag één uur de houthavens in Amsterdam uit richting de grachten. Nog voor we het eerste bruggetje onderdoor waren gevaren kwam er een lekkere stroopwafeltaart tevoorschijn, die onze jongste dochter die dag ervoor had gemaakt. Genietend van de lekkere taart voeren we de grachten op. Als een trotse moederkloek zat ik achteraan onze boot, aan de zijkant van het roer, vlakbij manlief, die als eerste de kapitein van het schip was. Hij zou de rest van de boottocht af en toe wisselen met onze oudste zoon die de boot had besproken en zelf ook wel eens wilde varen. Ik had de kruimels van de stroopwafeltaart nog in mijn kiezen zitten, toen mijn dochter een fles Rosé tevoorschijn toverde met de mededeling dat ze die speciaal voor mij hadden gekocht. Dat was nog voor we de tweede brug waren gepasseerd. Dat beloofde wat als je weet hoeveel bruggen er over de Amsterdamse grachten zijn. Bij de derde brug, die al snel na de tweede brug volgde, kwamen de voorgesneden stokbroodjes tevoorschijn. Lekker hoor, combinatie stokbrood met aioli  en Rosé, en vooral omdat het gesmeerd voor mij werd. Genietend van het zonnetje erbij, vermaakte ik me uitstekend. Zo’n eco fluisterboat die door mijn Ex tot de Titanic was omgedoopt hoor je helemaal niet. Rustig voeren wij een stuk op de Prinsengracht waar er behoorlijk wat mensen op hetzelfde idee waren gekomen om te gaan varen. Diverse rondvaartboten die vol zaten met toeristen die denken dat ze moeten zwaaien naar mensen die ze tegenkomen op het water, raasden ons voorbij. Nippend aan mijn glas rosé en happend aan weer een stokbroodje zwaaide ik dan maar terug. Zo vriendelijk ben ik dan altijd nog wel. Voorin de boot hield mijn schoonzoon met een peddel in de aanslag bij de bochten in de gaten of er geen andere boten van rechts kwamen. Op een aanvaring op het water zaten wij niet te wachten, zeker niet als je boot door je ex is omgedoopt tot de Titanic. Met zijn stukje taart nog naast zich, waar hij heel zuinig op was, moest mijn schoonzoon in actie komen toen we even gingen aanmeren vlakbij het Vondelpark.Voor hij het in de gaten had zat hij met zijn volle hand in zijn zuinig bewaarde stroopwafeltaart. Die overleefde de aanslag met de hand van mijn schoonzoon niet echt goed.

We moesten even aanmeren omdat onze jongste zoon namelijk niks drinkt  waar prik in zit, en buiten de fles rosé, biertjes en verschillende frisdranken was er niks prikvrij aan boord. Samen met onze jongste dochter zette onze jongste zoon voet aan wal om prikvrije drankjes te halen. Gelukkig zijn beiden wel redelijk bekend in Amsterdam, dus al snel waren ze terug en konden wij onze vaartoer hervatten. Er kwam hierna al snel de door mijn schoonzoon zelfgemaakte koude salade tevoorschijn. Ook die smaakte heerlijk bij mijn rosétje, en ook de rest liet het zich smaken. Natuurlijk bleven wij genieten van het mooie uitzicht vanaf het water. De vele grachtenpanden, die van deze kant vaak nog mooier waren dan van de straatkant. Varend door kleine grachtjes waar je lopend nooit komt. Ik probeerde zo rustig mogelijk te blijven zitten want als ik eenmaal met mijn goddelijke lichaam bewoog in de boot, dan verloor de rest  drinken uit zijn of haar glas, en gleed het beleg van hun stokbroodje zo het water in.

Op een gegeven moment net voorbij Artis bedacht ik mij dat ik wel naast manlief kon gaan zitten. Mijn oudste zoon zat pal aan de andere kant naast manlief, dus het was wel even passen en meten zo strak naast elkaar. Maar ik moest en zou met mijn gezicht in het zonnetje zitten, en ook mijn rug had wel een steuntje nodig. Nou wil het wel eens dat ik ook af en toe een beetje klunzig ben, vooral als ik iets van alcohol heb gedronken. Ik probeerde me naast manlief te wringen met wat vreemde bewegingen met mijn voeten, maar verdomd, het lukte. De bovenkant van de boot lag wel iets hoger dan de kant waar ik me tussen had gewrongen. Ineens leek het erop dat de boot aan mijn kant nog lager begon te liggen, en voelde manlief tegelijkertijd ook zijn stoffen schoenen nat worden. We keken naar zijn voeten, waar het water vrij spel scheen te hebben. Hellup…. Wat was nou de oorzaak dat onze boot ineens begon vol te lopen met water? Was mijn fles rosé omgevallen? Gelukkig was dat niet het geval, daar zat nog veilig een schroefdop op. Toen we nog eens goed keken zagen we dat er twee stoppen, die met elkaar verbonden waren met een touwtje, in de boot zaten. Door mijn gewurm en gedraai heb ik waarschijnlijk mijn voet onder dat touwtje gehad, en heb zo één van die stoppen eruit getrokken. We maakten behoorlijk wat water, en even leek het erop dat we echt op de Titanic zaten. Gelukkig was het in ons geval alleen de stop die snel weer terug gestopt kon worden. De aanwezige tassen werden al snel op een hoger niveau neergezet. Er stond echt een behoorlijk laagje water in onze ecoboot, dus leek het ons wel handig dat er nog wat water geloosd moest worden voor we richting de bodem van de gracht zouden varen. Met een leeg bakje waar de al opgegeten salade in had gezeten begon mijn ex het water te hozen, en ook mijn schoonmoeder had een bakje gevonden om het water overboord te gooien. Ik zelf ben eigenlijk wel een makke peer en kan er heel goed naar kijken als anderen mensen bezig zijn met in dit geval water hozen.  Ik was ondertussen wel weer aan de zijkant gaan zitten. Het bleek dus niet zo’n goed idee om met mijn gewicht aan de achterkant van de boot te hangen. Nadat mijn ex en mijn schoonmoeder de boot zo goed als mogelijk watervrij hadden gekregen vervolgden wij onze vaart door de mooie grachten die Amsterdam rijk is.

De boot was besproken tot vier uur, dus we probeerden de rest van de route zo uit te stippelen dat we ons om klokslag vier konden melden bij de boot verhuurder. Een aantal lege bakken salades, lege biertjes, lege blikjes drank met en zonder prik en een lege fles rosé later meerden wij om drie minuten voor vier weer aan bij de bootverhuurder. We hadden drie uur in een schommelende boot op het water gezeten. Ik werd op de kant gehesen door de verhuurder en manlief. Zonder rosé heeft iedereen dan even last van zeebenen, en voelt het weer vreemd om op vaste land te staan. Maar als je bijna (mijn oudste zoon had ook één glaasje rosé genuttigd) een fles rosé ongemerkt naar binnen hebt gewerkt voel je alleen maar je rozeebenen en sta je nog ff goed te wankelen.Dat voelde wel een beetje apart.

We bleven aan de kant nog ff gezellig nakletsen over deze gezellige middag met zijn allen. We hadden het ook enorm getroffen met het weer, het was in ieder geval geen zevenendertig graden, het zonnetje was op de goede momenten aanwezig, dus het was echt een geweldige dag geweest om te gaan varen.

Lieve kids en schoonzoon, jullie hadden ons geen leuker cadeau kunnen geven. Dank jullie wel! Ondanks dat de zon toch echt zijn werk had gedaan op manlief zijn verbrande knalrode voorhoofd en mijn rozee-ige benen hebben wij thuis nog echt na genoten van deze geweldige dag.

We love you, jullie zijn geweldige mensen!

Wil je op de hoogte blijven van nieuwe blogs, kun je mijn facebookpagina liken, of je abonneren op mijn blog met je emailadres bovenaan deze pagina.