Ik merkte dat ik toch nog veel aan het verwerken was, vooral de dingen die ik dacht al lang een plaats te hebben gegeven. Nu heb ik de pech dat als ik niet helemaal lekker in mijn goddelijke vel zit, ik de neiging heb om mijn goddelijke vel nog meer op te rekken. Ik baalde er best wel van dat ik weer in de verleiding was gekomen om weer een sigaret op te steken. Ook kwam ik tot de conclusie dat ik ook niet echt minder aan het snaaien was.
Eind september besloot ik dan ook van het één op het andere moment mee te gaan doen met stoptober. Het was nog heel vroeg in de ochtend, manlief was nog bezig om zijn ogen te openen, dat ik hem vertelde dat we zouden meedoen met stoptober. Manlief is wel gewend om met mijn impulsiviteit om te gaan, maar dit ging iets te snel voor hem. Terwijl ik gelijk vanaf de eerste oktoberdag geen sigaret meer heb aangeraakt, heeft manlief nog anderhalve week gerookt voor hij eraan toe was om te stoppen. Tot op heden hebben wij geen sigaret meer aangeraakt, en is de kans dat dat ooit nog gebeurd echt kleiner geworden. Manlief en ik zijn nog steeds supergelukkig met elkaar. We zijn nog steeds verliefd, en lachen wat af. Vooral om de chaotische dingen waar ik nog steeds veel last van kan hebben, een voorbeeld:
Anderhalf jaar geleden ben ik van daglenzen overgestapt naar maandlenzen. De beruchte maandlenzen die ik na de eerste dag al door de wc had gespoeld, omdat ik even vergeten was dat het geen daglenzen meer waren. We zijn nu anderhalf jaar verder, en ik had al een paar keer nieuwe setjes maandlenzen gekocht. Omdat ik kort geleden een oogmeting had voor een nieuwe bril, en een andere sterkte kreeg voor mijn brillenglazen, leek het mij wel handig om op de rekening van de Pearl te kijken welke sterkte ik nodig had voor mijn nieuwe lenzen. Ik keek naar de sterkte van mijn rechteroog, daarna naar de sterkte van mijn linkeroog, en ineens werd mij van alles duidelijk en helder. Ik heb anderhalf jaar lang gedacht dat mijn rechteroog min drie en half was en mijn linkeroog min drie. Je raad het al, het was dus precies andersom. Eerste kerstdag deed ik voor het eerst sinds anderhalf jaar de goede lens in het goede oog. Er ging een wereld voor me open. Het was echt lang geleden dat ik een zo heldere en scherpe buitenwereld mocht beleven. Bij zulke acties kan ik mezelf best dom vinden. Manlief spreekt me dan gelukkig tegen, hij vind mij niet dom, hij vind het alleen geen bijster intelligente actie.
Nu zitten we samen te genieten van de top2000. Het mooiste wat er is toch, mensen kijken vanaf je eigen comfortabele bank. Vele nummers uit de zeventiger jaren zijn waarschijnlijk geschreven onder het genot van een heftige LSD trip. Maar ook vele mooie nummers die geschreven zijn na een liefdesbreuk. Het top2000 café is gevuld met mensen die ineens heel raar gaan doen als ze door hebben dat de camera hen in beeld heeft. Wij kijken al jaren, en ieder jaar zijn wij fan van één van de vaste bezoekers. We weten dat hij Jasper heet, en door andere trouwe kijkers ook de Iron maiden man genoemd word. Jasper is een groot fan van de top2000. Hij koopt jaarlijks een aantal kaarten, en komt een paar keer per dag een half uur genieten van de muziek. Hij speelt dan op een luchtgitaar, zonder dat hij zich druk maakt wat men van hem denkt. Ik kan daar echt zo ontzettend van genieten. Wat een held dat hij gewoon zijn ding doet en zo volop kan genieten van muziek. Zonder hem in een hokje te plaatsen denk ik dat het goed is dat we zulke unieke mensen waarderen omdat ze gewoon zijn wie ze zijn. Er word best nog heel veel geoordeeld en veroordeeld. Zelf loop ik er regelmatig tegen aan, dat mensen al snel in hokjes worden geplaatst. Er word teveel van iedereen en alles verwacht, en ondertussen zijn er steeds meer mensen die op jongere leeftijd tegen een burn-out aanlopen omdat ze niet meer aan de snelheid van de maatschappij kunnen voldoen. Ik ben me ervan bewust dat sociale media hier ook heel nadelig in kan werken. We lezen hoe vaak iedereen uit eten gaat, op vakantie gaat, hoe geweldig alles is. Negatieve verhalen worden achterwege gelaten, daar heeft niemand immers iets mee te maken. Aan de ene kant maar goed ook, want facebook zou wel heel treurig worden als iedereen zijn vuile was buiten hangt. Soms verlang ik wel eens terug naar de tijd dat sociale media niet zo’n invloed hadden op het dagelijks leven. Mijn voornemen is dan ook om in het nieuwe jaar wat minder in de virtuele wereld te leven, en weer meer in het echte leven. Het word hoog tijd om de stappen te nemen die ik moet nemen om weer meer in de echte maatschappij te gaan staan.
Ik ben door de huisarts aangemeld bij een obesitas kliniek om aan mijn eet en snaaigewoonte te werken. Daarbij is het handig dat ik ook meer ga bewegen in de buitenlucht. Ook een andere mindset voor het nieuwe jaar is meer dan welkom. En dat allemaal omdat het één het ander afremt, en dat ik daar nu echt klaar mee ben. Ik hoop dat ik volgend jaar kan schrijven dat 2019 mij grote stappen vooruit heeft gebracht waardoor ik eindelijk weer daar ben, waar ik wil zijn. Sowieso wil ik weer fit genoeg worden om zowel de dagelijkse werkzaamheden als een leuk baantje aan te kunnen. Het is heel veel gewicht wat er de aankomende jaren af mag , en ik weet dat ik de enige ben die daar wat aan kan doen. Manlief en mijn kinderen zijn hierin wel mijn grootste drijfveren en steun.
Het jaar afsluitend wens ik, ook namens manlief iedereen heel veel liefde, geluk, gezondheid, verdraagzaamheid en humor toe voor het nieuwe jaar. Maak er wat van, laat een ieder in zijn of haar waarde. Geniet van de mensen die jullie dierbaar zijn. Wees lief voor elkaar, behandel een ander zoals je zelf ook graag behandeld wil worden. Iedere stap om de wereld een stukje mooier te maken begint altijd bij jezelf.