Het is alweer de 8e dag van onze avonturen in Oostenrijk. Met enige vrees in onze goddelijke lichamen deden we gisteravond onze ogen dicht in de bedstee. Met het idee dat we wellicht stokstijf van de spierpijn zouden wakker worden na al dat geklauter door de Alpen. Wonder boven wonder werden we vanmorgen wakker, keken elkaar aan, probeerden voorzichtig een been te bewegen en Rich zegt tegen me, je gelooft het niet maar ik heb geen spierpijn. Enigszins ongelovig probeerde ik mijn tenen te bewegen en die leken ook nog normaal te functioneren, ik had ook geen spierpijn, maar voelde wel pijnlijke plekken in mijn kuiten, heel bijzonder.
Wat Rich vannacht niet heeft meegekregen is dat ik 4 keer wakker ben geschoten van de kramp in mijn kuiten, 3 keer links en 1 keer rechts. Ik lag echt hardop te kreunen van de kramp, en meneer naast me bleef onverstoord hard de berghelling vol met hele grote bomen met de zaagmachine op standje 10 omzagen. Daar kun je dus ook de oorlog niet mee winnen, maar voor de rest is hij echt wel heel lief! Eenmaal uit bed hebben we een lekker ontbijtje genoten in het opkomende zonnetje met uitzicht op de Milka koeien op de berg en een groepje blehhrende geiten.
We hadden gister al besloten om vandaag wat rustiger aan te doen, om niet overspannen te raken van alle spanningen, en morgen hebben we een lange rit voor de boeg richting Amsterdam, dus hebben we de ochtend besteed aan wat souvenirs kopen voor onze dierbaren. Daarna zijn we met de auto naar de andere skilift van het dorp gereden, die is toch wel zo’n 7 km van het appartement over een nogal Alperrig weggetje, op en neer, bocht na bocht, te ver voor ons om te voet af te leggen.
De verhuurder van ons appartement had ons verteld dat het boven aan die berg een geweldig uitzicht is, en helemaal vlak was, maar voor Oostenrijkers is een helling van 5% nog vlak, dus dat moet je dan ook niet helemaal geloven. Eenmaal boven was het toch wel vlak voor een bergtop op 1900 meter hoogte en het uitzicht was echt wel geweldig met prachtige vergezichten. Onze lunch hebben we bovenop de berg genoten bij de lokale Schnitzelhut, geserveerd met Pommes en een groot glas koud bier.
Nadat we onze innerlijke mens hadden voldaan liepen we een stukje rond op de berg, niet zo ver hoor, we wilden ons deze dag echt niet teveel inspannen. Er was een leuk stukkie water boven, waar ik nog ff op een bankie met mijn poezelige voetjes kon pootje baden, terwijl Rich nog de moed had om nog een klein stukkie omhoog te klimmen. Wat een stoere kerel is hij toch he, hij doet het maar wel ff… Voor de oplettende kijker onder jullie, lijkt het of ik iedere dag hetzelfde 1 hempje aanheb, maar ik had niet verwacht dat het iedere dag zo warm zou worden, dus heb ik hier een 6 hemdjes moeten kopen. Ze waren in de aanbieding, 6 halen, 3 betalen…dus iedere dag een schone aangetrokken….haha.
Nu zijn we weer terug in het appartement. Ik ben nog heerlijk een tijdje in de Alpenzon gaan zitten voor nog dat extra beetje bruin op mijn huidje, Rich zit te genieten van de schaduw en een koud glaasje frisdrank. Het leven is hier geweldig goed. Straks nog lekker een keertje uit eten bij het restaurant aan de overkant van de straat en dan zit ons avontuur er alweer bijna op.
We hopen dat jullie een beetje een beeld hebben gekregen hoe Opa en Oma hun vakantie hebben doorgebracht. Niet alleen leuk om te laten lezen aan anderen, maar ook als herinnering voor onszelf (Ik vergeet zelf ook nog wel eens wat) wat we allemaal hebben ondernomen en meegemaakt. De crowdfund actie voor onze volgende vakantie zullen we aankondigen op facebook, als tegenprestatie krijgen jullie dan persoonlijk ons vakantie verhaal toegestuurd!
